Γρηγοριάδης, Νεόκοσμος

(Κωνσταντινούπολη 1879 – 1967).Στρατιωτικός, συγγραφέας και πολιτικός. Υπηρέτησε στο στράτευμα από το 1897, όταν πήρε μέρος ως εθελοντής στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο της ίδιας χρονιάς, έως το 1926, οπότε αποστρατεύτηκε με βαθμό υποστράτηγου. Πήρε επίσης μέρος στον Μακεδόνικο αγώνα (1910-12), στους Βαλκανικούς πολέμους (1912-13), στον A’ Παγκόσμιο πόλεμο, στην εκστρατεία της Ουκρανίας (1919) και στη Μικρασιατική εκστρατεία (1920-22). Ήταν επίτροπος του έκτακτου στρατοδικείου της δίκης των πρωταίτιων της Μικρασιατικής Καταστροφής. Πολιτεύτηκε με το Κόμμα των Φιλελευθέρων του Βενιζέλου και εξελέγη επανειλημμένα βουλευτής Πέλλας, Σερρών και της πρωτεύουσας. Πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση κατά την περίοδο της κατοχής ως ηγέτης του Κόμματος Αριστερών Φιλελευθέρων και τον Μάιο του 1944 ονομάστηκε πρόεδρος του εθνικού συμβουλίου που συνήλθε στις Κορυσχάδες της Ευρυτανίας, κοντά στο Καρπενήσι. Το 1950 εξελέγη βουλευτής στην Αθήνα. Έγραψε τα έργα Περί της πολεμικής τέχνης των αρχαίων Ελλήνων, Διατί ενικήθημεν το 1897, Συμβολή της Ελλάδος εις τον A’ Παγκόσμιον πόλεμον κ.ά., μεταξύ των οποίων και μερικά λογοτεχνικά κείμενα.